Kategori - Genel

Upward Bow(Wheel) Pose - Urdhva Dhanurasana

Bir kaç gündür enerjisizdim yine.. Zaten geçen gün akşama doğru saat 6 gibi kendimden geçmiş, baygınlık geçirircesine uyumuş kalmışım. Uyandığımda saat gece 2 olmuştu  tabii kalkıp saate baktıktan sonra tekrar yatmayı tercih ettim. Bu ayrıntıları neden veriyorum bilemedim bir an. Sanki bir kaç gündür enerjisizim dediğimde kimse bana inanmayacak. İnandırmalıyım herkesi  

Bugün enerjim kısmen yerindeydi ben de fırsattan istifade Fiji'nin omuzları açmak ve güçlendirmek için hazırladığı dersi yapmaya karar verdim (https://vimeo.com/82303463). Aslında geriye bükülmeler üzerine çalışmak istiyordum bu sabah fakat, kısa süreli içsel git gel sonrası bu derste karar kıldım(omuzlarım iyice açıldıktan sonra daha rahat backbend yapabileceğim düşüncesinin de etkisi oldu tabii). Ders sonrası pozisyon denemeleri sonrası fotoğraf çekmeye karar verdim ve kullandığım tabletin sesli çekim özelliğinden yararlanayım dedim ama iyi mi ettim bilemedim. Normal şartlar altında "Capture" dediğiniz zaman anında çekiyor fotoğrafı fakat wheel pose sırasındaki aksanımdan kaynaklanıyor olsa gerek, tablete bir türlü fotoğraf çektirtmeyi başaramadım. Kepçır, kapçur, kepçur, gapçır, gapçur v.s. Allah ne verdiyse söylemeye başladım fakat, normalde 5 nefes kadar durduğum pozda fotoğraf aşkına bir hayli uzun kalmaya başladım  fotoğrafı da artık yorulup git gide aşağı çökmeye başladığım anlardan birinde, tablet sağolsun algıladı ve çekti. Bu da bana ders oldu tabii..

Kendini Sevmek

Etrafımdaki insanlara bakıyorum çoğunlukla mutsuzlar veya mutlu olanların mutlulukları da bir şekilde dış etmenlere bağlı. Bazıları da çeşitli bekleyişler içerisindeler; şöyle olsa çok güzel olacak, böyle olursa gerçekten çok mutlu olacağım, keşke beni arasa, bana böyle söylese, şunu yapsa, bu olsa, şuraya gidince böyle yapmaya başlayacağım, şu olduktan sonra bunu bırakacağım v.s. beklentiler içerisinde kaybolup gidiyorlar . Belki beklentileri gerçekleştiği zaman gerçekten mutlu olabiliyor, iyi hissedebiliyorlar fakat ne kadar sürüyor bu ve ne kadar gerçek? Beklediklerine, umduklarına değiyor mu? Mutluluk veya iç huzurları bu denli dışarı bağımlı haldeyken uzun sürebiliyor mu? Devamı için tıklayın..

Sona Yaklaşmak 2

Duşumu aldım günün yorgunluğunu kısmen de olsa attım(önceki yazımı okuyanlar bilirler bugün bisikletle dağa çıkma atraksiyonu yaşandığı için yorgunum, tabi öncesinde yaptığım 30dklık vinyasa akışının da payı var bu durumda). Beyaz çayımı da hazırladım ve yazmaya hazırım.

Aslında bugün yazmak aklımda yoktu, sitemin yönetim panelinde dolaşırken “Sona Yaklaşmak” başlıklı yazımı görünce güncel bilgiler dahilinde yeniden yazmam gerektiğini hissettim 

Önceki yazıda bahsetmiştim; ailecek Tokat’tan taşınma planlarımız vardı. Aslında uzunca bir süredir planlanan bir şeydi fakat her işte olduğu gibi bunda da zamanının gelmesini bekliyor o sırada rollerimizi

Bisiklet Gezisi

Uzun süredir bisiklet sürmüyordum, bırakın dağa bayıra çıkıp dolaşmayı, şehir içinde de sürmüyordum. Malum kış bir hayli uzun sürdü bu sene. Nisanın ortasında kar bile yağdı J Bu hafta da güneşi görünce hemen etrafımdakilere gaz vermeye başladım hadi bisiklet sürelim, gıjgıj’a(Tokat’ta bir dağ, ormanlık, çam ağaçlarıyla dolu bir alan) çıkalım demeye başladım. Alperen zaten dünden razı bu duruma, biraz uğraş sonucu Sabri’yi de ikna etmiştim ki son anda işinin çıkması sebebiyle gelemedi o :)  

Çıkması bir hayli yorucu oluyor, bir de araçların çıktığı yol yerine direkt dağlık yollardan gitmeyi tercih ediyoruz o da yoruyor sanırım ama daha zevkli oluyor. Dağın bir bölümünde araçların giremedi, yürüyerek veya bisikletle ulaşılabilecek bir alan var her zamanki gibi direkt oraya gidip oturmaya başlayınca bir anda bütün yorgunluk geçip gidiyor. Şehir gürültüsü ve hava kirliliğinden uzak, çiçekler böcekler, kuş sesleri ve doğayla iç içe çok güzel bir yer orası ve artık kendi özel alanımız gibi de oldu orası.

Aslında orada yoga yapmayı da çok istiyorum fakat malum, yoga matları bir hayli ağır(seyahat matım yok) tabi bisikletle özellikle bol tırmanışlı güzergahlarda ilerliyorsanız gram gram her ağırlığın hesabını yapıyorsunuz, dolayısıyla matı da taşıyamıyorum yanımda, hal böyleyken yoga da yapamadım J ama yine de 1-2poz yaptım, buna da şükür J

Hazır oralara gitmişken fotoğraf çekmeyi de ihmal etmedik. Not: Sırt çantası da taşıdığım için bir hayli terlemişim, mazur görün artık :p

Törpülenmek

Daha çok yolum var gibi görünüyor fakat aceleciliğim sağolsun her zamanki gibi, olacak şeyler bir an önce olsun istiyorum. Bir an önce ihtiyacım olan konularda törpüleneyim, daha sakin ve daha az kırıcı olabileyim. Bunun farkında olmam ve istiyor olmam da bir başlangıçtır sanırım :) böyle avunuyorum şimdilik ((:

Bir çok konuda, ki aslında konunun önemli bir şey olmasına da gerek yok, eften püften bir şey de olabilir; bir anda parlayıp, çeneme bir türlü hakim olamıyorum resmen. Haksız da olmuyorum aslında fakat susmamış olmak bir şey kazandırmıyor tam tersi üzüyor, keşke sussaydım diye düşünüyorum sonra. Ve bu durum belirli insanlarla hemen hemen hergün yaşanıyor, bu kadar sık yaşandığı için de artık resmen gözüme sokuldu, içimden bir ses haykırıyor bana "Yaşananlardan ders al, daha sakin ol, daha çok sus, daha çok düşün, daha az konuş, daha örtücü ol, daha merhametli ol uzun lafın kısası akıllı ol!".

Şu sıralar yoğun ve stressli günler geçiriyorum, bu günlerde daha da kolay sinirlenmek ve susmamak umarım içimden bana haykıran sesi memnun edebilirim :) her şey her an olması gerektiği gibi oluyor ve olacak, umarım memnun olacağım şeyler gerçekleşecektir.

Bu arada, yazmak rahatlatıyor. Yazıyorkende boş boş yazmaktansa buraya yazmayı tercih ediyorum (: