Olabilir mi?

Olabilir mi?
Aşık olduğumuz ve o insanla bir hayat paylaştığımız halde, hiç yokmuşcasına özgür olabilir miyiz?
Sanki hiç yokmuş veya beraber olmanın hiçbir etkisi yokmuş gibi karışmamasını, bir şeyler beklememesini bekleyebilir miyiz?

Kafam karıştı aslında, şartlanmalarımdan ötürü objektif yaklaşamıyor muyum? Yoksa gerçekten birliktelik ve özgürlük çok ayrı kavramlar mı?.. Veya birlikte özgür olabilmek gibi bir şey var mı? Birliktelik ve özgürlük bana çok zıt kavramlarmış gibi geliyor.. Bir tarafta tek başınasın, sadece kendinden sorumlusun, düşünmen/saygı duyman gereken tek şey sensin.. Diğer  bir tarafta ise berabersin, karşındaki insanla bütünleşmeyi umuyorsun veya zaten bir bütün olmuşsunuz, ister istemez onu da düşüneceksin, tek başına karar almak yerine beraber karar alma yoluna gideceksin.. Çünkü sen veya o diye bir şey yok artık.. Kendi içinizde “Biz” dediğiniz yapı ortaya çıkmış durumda.. Biz’den kendini nasıl ayrı tutabilirsin… İnsan doğası gereği istediğini yapmak ister, özgür olmak ister… Ben de dahil herkeste bu böyledir.. Ama aşık olup biriyle olmaya karar verdiğin andan itibaren ister istemez taviz verilmesi gereken şeyler olması gerekiyor sanırım… Bütün güzellikler bir arada olmuyor gibi(: Her şeye rağmen aşk olduğu gibi kabul etmek olsa gerek, formlara sokmaya veya anlaşılmaya çalışmadan olduğu gibi kabul etmek…  Ah bir de kıskançlık olmasa…(:

Not: Sadece yazılı düşündüm.. Bir an gelir aklınıza gelen her şeyi düşünmeden söylersiniz ya, o halin yazıya dökülen versiyonu gibi (:

Sosyal Ağlarda Paylaşın

Share on Tumblr

Facebook Yorumları


Yorumlar (0)

Henüz hiç yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!

Yorum Yapın