Çok Okunanlar

Astrolojik Etkiler

Dün hem dolunay hem de ay tutulması vardı ve günün ilk saatlerinden itibaren patlamaya hazır bomba gibiydim. Nereden ne bulsam da sinirlenmem bir şeylere dercesine geçirdim bütün günü. Akşam saatlerinde tutulma sonrası da sihirli bir değnek değmişçesine normale döndüm bir anda (: Astrolojik etkilere oldum olası inanmışımdır fakat üzerimde bu denli etkiler hissetmek garipti..

Bu arada ilk defa tabletten yazı yazdım ve siteye ekledim. Bunun da mutluluğunu yaşıyorum. Gerçi arabada olduğumdan biraz da midem bulunmaya başladı yazmaktan :d yeter bu kadar.. Tokat'a döndüğümde görüşürüz gençler (:

Goodbye My Lover

Aslında uzanıp dizi izleyerek dinlenmeyi planlıyordum nasıl oldu da şarkı paylaşıp iki satır da bir şeyler yazmaya karar verdim bilemiyorum.. Şarkının bu canlı performansı beni çok etkiliyor, nedendir bilinmez.Oysa ki ben james abinin sesini de kendini de bu şarkısını da sevmiyordum belki hala sevmiyorum bilemiyorum(gerçi şarkıyı seviyorum artık ama geleceğim oraya) burada da şu soru aklıma geliyor; acaba şarkıları, şarkıların güzelliğinden mi yoksa şarkılar eşliğinde yaşananlarla yada bağımsız olarak şarkılara yüklediğimiz anlamlardan ötürü mü seviyoruz / sevmeye başlıyoruz? Sanırım yüklenen anlamlar ve yaşanmışlıklar daha değerli kılıyor şarkıları (Aslında her konuda öyle fakat şuan konumuz şarkı ). 

Her neyse.. Şarkıyı her dinlediğimde ilk sevmeye başladığım an yaşadığım kötü şeyler ve o gün, gün boyu şarkıyı mırıldanışımı hatırlıyorum. Şarkıyı da seviyorum yaşanan her olayın bize kazandırdıklarını da. Yeter bu kadar hadi dinleyin şarkıyı.

Akıllanmamak

Akıllanmıyorum, ısrarla akıllanmıyorum…

Çok istikrarlıyım bu konuda .

Gerçi hakkımı da yemeyeyim. Bu sefer ki sakatlığım vücudumu dinlememekten değil, kendini bilmezlikten kaynaklandı .

Dün akşam yemeğinden sonra, şeytan dürtmüş gibi; “Aaa acaba parmak uçlarımda bakasana yapabilir miyim?” dedim kardeşime ve kalktım hemen denedim .

Sonuç; yapamazmışım . Sağ bileğimden bir çıtırtı sesi geldi ve hareket kabiliyeti bir hayli kısıtlandı. Bugün yoga yapmama da engel oldu. Bir anlık gerzekliğimin veya kendini bilmezliğimin sonucu, bugün yogadan mahrum kaldım. Tabii ek olarak biraz canım da acıyor ama yogadan mahrum kalma bölümü daha can sıkıcı.

Bir de bir şey daha dikkatimi çekiyor; sürekli sağ tarafıma çalışıyorum. Sağ dizim, sağ IT bağım, sağ el bileğim.

Kaza ve düşmeler neyse de, bile bile insanın kendini sakatlaması enteresan oluyor . Ama tabi yaşanan olumlu olumsuz her şey, az ya da çok geliştiriyor beni. Umuyorum ki artık akıllanacağım .

Bu arada; bugün yogasız kalışımın dışa vurumudur bu yazı.

Son

Bu sefer sonmuş gibi hissettiriyor. Nasıl hissettirir ki sonun gelmesi, neye benzer?

Bilinmezliğin, o hafif korkuyla karışık heyecanı, teslim olup boş vermişlik, rahatlama, merak, tamamlanmışlık hissi ve kırgınlık.

Hiçbir şey olmamış gibi umursamaz olmakla, en önemli şey buymuş ve sonu gelmiş gibi burulmanın arasında geçen her şey.

Bir şeylerin sadece dilde kalmasından, gerçekten iman edemediğim şeylerden bahsetmekten sığınıyorum her şeyin yaratıcısına. Hazmedebildiğim kadarıyla da bir sürü şeyden bahsediyor; şu anki algımla da bir sürü şeye inandığımı ya da inanmadığımı söylüyorum. Sözler çok kuvvetli. Daha dile düşmeden önce sadece beyinde oluşan elektrik sinyalleriyken bile bir şeyler yaratmaya başlıyorlar senden sana. Hele bir de dile düşüp, duygularla da birleşirse off neler neler =) O yüzden korkardım hazmetmeden bahsetmekten, içselleştirmeden, gerçekten iman etmeden ahkam kesmekten.

Farkında olsa da olmasa da hepsinden sınav oluyor insan evladı. İçselleşmeyen ama dilde dönüp duran şeyler de çok fena çarpabiliyor insanı. Bazen evrenin bu tatlı sopasıyla içselleşiyor bir şeyler, haddini biliyor insan. Bazen de hiçbir şey anlamıyor, at gözlüğü takmış gibi; göremeden, anlayamadan aynı şeyleri yapıp sopasını yemeye devam ediyor.

Yukarıda yazdığım gibi olduğuna inanmak, deneyimlemek, bilmek beraberinde gerçekten harika bir güç getiriyor. “Her güçlükle beraber bir kolaylık vardır” ayetini yaşamak gibi. Bir şeyler güçlük/zorluk olarak gelmiyor da; bir oluş halini deneyimlemek gibi geliyor. Acı hissetmeden olanla kalabiliyor ya da uzaklaşabiliyorsun.

Bir şey fark ediyorum.

Değişik Haller

Bir iki haftadır fena halde yazasım var fakat bir türlü zaman ayırıp + kafamı toparlayıp yazamıyorum. Son zamanlarda hayat benim için pek bir hızlı geçiyor.
İş güç yoğunluğu ve koşturmacasına ek olarak ailevi meseleler, Sivas - Tokat, Tokat - Ankara - Kalkan, Kalkan - Tokat yolculukları bu yolculuklar sırasında yaşananlar, sonrasında yaşananlar falan filan derken her ne kadar hayatın bir akış olduğunu düşünen ve o şekilde yaşayan bir insan olsam da içten içe kafam dolu oluyor :) ha tabi 1 haftadır yogasız kaldım o da olumsuz etkiliyor beni :) Yarından itibaren hızlıca rutinlerime döneceğim bununla beraber duygusal ve düşünsel durumlarım da dizginlenip dinginleşmeye başlayacak. 

Yaşanan her şeyler beraber insan duygusallaşıyor sanırım normalde baskılanan şeyler açığa çıkıyor. İstekler, özlemler, kırgınlıklar, boş vermişlikler, anılar, hatıralar(evet ikisi aynı şey ama yazasım geldi) v.s. v.s. kısacası bütün insani duygular hepsi birden gelince insan ne düşünmesi ve hissetmesi gerektiğini de bilemiyor esasen. Her şeye rağmen pozitif bir sürü çıkarımda da bulunabilmem güzel şey tabi. En büyük isteklerimden birinin nasıl gerçekleşeceğine dair bir fikrim oldu artık :) Genelde bir şeyi sadece isterim, nasıl olabileceğine dair bir fikrim olmaz, olabilme ihtimali olup olmamasının da bir önemi yoktur, sadece isterim düşünmeden. Sonra bir şekilde ihtimaller karşıma çıktıkça da her seferinde şaşırıyorum. Devamını okumak linki şeyettirin